ΝΟΜΙΚΑ ΝΕΑ

NOMIKΑ ΝΕΑ LAW BLOG

NOMIKΑ ΝΕΑ LAW BLOG

Δευτέρα 2 Ιουνίου 2008

Η ρητορική ενός "ευαίσθητου αθλητή" και Προέδρου.

Πέρασε και ο Μάης του 2008 που τόσα μας θύμισε για εκείνο το Μάη του 68. Επιτέλους! Πολλά δημοσιεύματα και αφιερώματα για τις χαμένες ιδεολογίες και τη νοσταλγία της "Φαντασίας στην Εξουσία". Πολλά σκόρπια λόγια και ευκαιρία για να βγουν ξανά στο προσκήνιο οι Κον Μπεντίτ της Ευρώπης.

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κάρολος Παπούλιας έκανε το διδακτορικό του στα Νομικά και έζησε το Μάη του 68 ως διδάκτωρ του Δικαίου στο Πανεπιστήμιο της Κολωνίας με ένα δικό του τρόπο, όπως μας είπε στη χθεσινή Ελευθεροτυπία.

Όπως αναφέρει στο βιογραφικό του ήταν: "Δικηγόρος, σπούδασε νομικά στα Πανεπιστήμια Αθηνών, Μιλάνου και Κολωνίας όπου και ανηγορεύθη διδάκτωρ της Νομικής Σχολής με θέμα, "Κτήση και Απώλεια της Νομής κατά το Ελληνικό και Γερμανικό Δίκαιο" υπό την επίβλεψη του διαπρεπούς νομομαθούς, καθηγητού του Ιδιωτικού Διεθνούς Δικαίου Gerhard Kegel». Είναι γνωστό ότι υπήρξε καλός αθλητής και μάλιστα ότι διακρίθηκε στο βόλεϊ.

Ως συνάδελφος κατά το σκέλος «δικηγόρος και διδάκτωρ», αν και παιδί μιας άλλης γενιάς μόλις πεντάχρονο το Μάη του 68, του οφείλω με όλο το σεβασμό που αρμόζει στο θεσμό του Προέδρου της Δημοκρατίας μερικές σκέψεις σε σχέση με το χθεσινό αυτό δημοσίευμα:

Θα περίμενε κανείς από έναν ιδεολόγο που γαλουχήθηκε με την προοδευτική σκέψη και με θέσεις της αριστεράς να είναι περισσότερος σκεπτικός και προβληματισμένος τώρα που ο Μάης του 2008 πέρασε με αρκετά μνημόσυνα εκείνου του άλλου Μάη, ενώ τα πανεπιστήμια της χώρας καίγονται, όταν τα παιδιά των Ελλήνων είναι στους δρόμους, όταν η γενιά του Μάη του 68 δεν τους πρόσφερε κανένα μα κανένα απολύτως όραμα. Ποιός ευθύνεται για την ένδεια των ονείρων αυτής της γενιάς? αυτό αξιώνουμε από τη ρητορική των θεσμών.

Θα περίμενε κανένας να σωπαίνεικανείς αντί να επιχειρεί να μας θυμίσει τις παλιές ένδοξες μέρες «πούσαι νιότη πούλεγες πως θα γινόμους άλλος» έλεγε μια καλή μου καθηγήτρια Μαζαράκη στο σχολείο. Ιδίως όταν οι συναγωνιστές του μαζεύουν τα σκόρπια φύλλα των χαμένων ιδεών στις βίλλες τους στην Εκάλη και τα ΒΠ όπου κατόρθωσαν να ανέβουν. Βέβαια εκείνος, ο Πρόεδρος παραμένει λένε γειτονάκι στη Νεάπολη και διαβάζει. Ομως ποιός ο λόγος να θυμάται εκείνες τις μέρες ξεχνώντας τις σημερινές? Πώς κανείς νομιμοποιεί με τη ζωή του τα προδομένα όνειρα? αυτό περιμένουμε από τη ρητορική των θεσμών.

Θα περίμενε κανείς να θυμάται ότι «οι ήρωες περπατούν στα σκοτεινά».
Οι θεσμοί συχνά απαιτούν σιωπή. Όχι βέβαια πως δίνουν και πολλοί σημασία αλλά τα σύμβολα αξίζει να φροντίζουν την εικόνα τους. Το δημοσίευμα αυτό με τόσους φοιτητές στο δρόμο και τα νοσοκομεία στη χώρα που ο ίδιος προεδρεύει τουλάχιστον προβληματίζει ως προς τη ρητορική των θεσμών.

Εμείς πάλι αλλιώς φανταστήκαμε τη γενιά του Μάη του 68. Στο Παρίσι που σπουδάσαμε όπως όφειλε ο κάθε Έλληνας για να γίνει καλός αστός, στα βήματα του Κοραή, μασήσαμε την αμφισβήτηση και τις ιδέες μέχρις εσχάτων. Και τώρα απορούμε κοιτάζοντας τις γενιές του Μάη να νέμονται ζηλότυπα την εξουσία και να μην αφήνουν ούτε ένα σκαμνάκι να καθίσουν οι νεότεροι, ούτε ένα παραθυράκι να ονειρευτούν. Από το Μάη του 68 το μόνο που απέμεινε είναι τα κουφάρια των προδομένων ονείρων, κύριε Πρόεδρε. Και οι άλλες γενιές τα κοιτάζουν περίλυπες διεκδικώντας τα δικά τους όνειρα και μια θέση στον κόσμο.

«Κτήση και απώλεια της νομής», κύριε Πρόεδρε ήταν το διδακτορικό σας, …και απώλεια….

Ο Μάης του 68 κρατά καλά την εξουσία ακόμη και τη νέμεται. Και φευ δεν σπουδάζει πλέον με κέφι στην Ευρώπη, αλλά ψευτοσπουδάζει μόνο και μόνο για το χαρτί σε κάθε μαγαζάκι που μοιράζει χαρτιά. Δικαιολογημένα ίσως. Γιατί και όσοι σπούδασαν σε καλά μαγαζιά, όσοι μοιράστηκαν ιδέες έμειναν στην κτήση της νομής.
Ξέχασαν την απώλεια.

Θέλουμε, κύριε Πρόεδρε, τα όνειρα και τις ιδέες ζωντανές. Αρκούν τα μνημόσυνα! Αν δεν μπορούμε να παράγουμε σκέψη και ιδέες, αν δεν μπορούμε να ονειρευόμαστε, μπορούμε πάντως να σωπαίνουμε.
Και αξιώνουμε η ρητορική των θεσμών να μας συμπονάει τουλάχιστον, αφού δεν αξιώθηκε να μας εμπνέει.
Η δικηγόρος, διδάκτωρ, γείτονας στη Νεάπολη και τέκνο της γενιάς που ολοκλήρωνε το διδακτορικό της το 89 όταν το τείχος γκεμιζόταν, Ελένη Τροβά.

Δεν υπάρχουν σχόλια: