ο Κομφούκιος συνδιαλέγεται με τα παιδιά του Πειραιά

 

Posted at 20:42h in Του κόσμου by Ελένη Τροβά

Μετά την επείγουσα κατάθεση στη Βουλή για ψήφιση της σύμβασης μεταξύ του ΟΛΠ και της COSCO η δεύτερη απέστειλε επιστολή διαμαρτυρίας που βρίσκεται στα χέρια των εφημερίδων και διαμαρτύρεται για την αλλαγή των συμβατικών όρων που είχε υπόψη της πριν η σύμβαση αχθεί στη Βουλή. Οχι η εταιρία δεν κάνει τον κινέζο.  Δεν μπορούμε όμως να μην ενθυμηθούμε με αυτή την αφορμή του Κομφουκίου ο οποίος:
«Στην Αυλή, όταν μιλούσε στους κατώτερους αξιωματούχους ήταν εγκάρδιος, ευθύς• όταν μιλούσε στους ανώτερους αξιωματούχους τυπικός και συγκρατημένος. Παρουσία του πρίγκιπα, σεβαστικά ανήσυχος αλλά κι ατάραχος». (Ανάλεκτα, 10.2).
Ποτέ μέχρι σήμερα δεν υπήρξε ανάλογη στάση συμβαλλόμενου και μάλιστα ενόψει της οργής από την εφαρμογή του ΑΚ (!) ή την εφαρμογή του κοινοτικού δικαίου των δημοσίων συμβάσεων.
Η εταιρία συνοπτικά διαμαρτύρεται καθώς πιστεύει ότι το Δημόσιο:

1. Προχωρήσατε σε πλήρη διαγραφή του άρθρου 5 του συμφωνημένου σχεδίου κυρωτικού νόμου, στο οποίο ουσιαστικά περιγραφόταν το δικαίωμα της ΟΛΠ ΑΕ να εκδώσει νέους κανονισμούς που αφορούν στον πυρήνα της εμπορικής δραστηριότητας της ιδιωτικής πλέον ΟΛΠ Α.Ε., όπως ακριβώς συμβαίνει σε κάθε άλλη ιδιωτική επιχείρηση στην Ελλάδα.2. Διαγράψατε από την παράγραφο 3 του άρθρου 9 (που αντιστοιχεί στο άρθρο 10 του συμφωνημένο σχεδίου κυρωτικού νόμου,) την αυτονόητη σε κάθε μεγάλη σύμβαση παραχώρησης υποχρέωση της δημόσιας διοίκησης να αποκρίνεται εντός συγκεκριμένου χρονικού διαστήματος για την χορήγηση έγκρισης μετά από την υποβολή σχετικών μελετών. Η COSCO για να αναλάβει την ευθύνη να εκτελέσει ένα τεράστιο πρόγραμμα επενδύσεων εντός ενός πολύ σύντομου χρονικού διαστήματος, βασίστηκε κυρίως σε αυτή την ασφαλιστική δικλείδα της έγκαιρης έκδοσης των απαιτούμενων εγκρίσεων και αδειών. Η μη ύπαρξη της δεν θα άλλαζε απλά το προσφερόμενο από την εταιρία μας οικονομικό αντάλλαγμα, αλλά θα έθετε εν αμφιβόλω ακόμη και την υποβολή οικονομικής προσφοράς, καθώς οι συνέπειες για τον ΟΛΠ σε περίπτωση μη έγκαιρης εκτέλεσης των υποχρεωτικών επενδύσεων είναι ανυπολόγιστες. 3. Μας αφαιρέσατε το δικαίωμα να λαμβάνουμε υπόψιν μας, κατά την εφαρμογή των τιμολογιακών μας πολιτικών (κάτι το οποίο αποτελεί υποχρέωση κάθε διοίκησης), την αποτελεσματική εμπορική λειτουργία και την ανταγωνιστικότητα του Λιμένα Πειραιά, παρά το γεγονός ότι παρέμεινε η ρητή υποχρέωση για την τήρηση της αρχής της αναλογικότητας, της ίσης μεταχείρισης και της απαγόρευσης διάκρισης. Την ίδια μάλιστα στιγμή που μας υποχρεώνετε να επιτυγχάνουμε συγκεκριμένους χρηματοοικονομικούς δείκτες της ΟΛΠ ΑΕ προκειμένου να αποδεικνύουμε διαρκώς την οικονομική ευρωστία της εταιρίας.
   4. Έχετε διαγράψει την ρητή αναφορά περί μη υποχρέωσης της ΟΛΠ ΑΕ να ακολουθεί, μετά την ιδιωτικοποίηση, τις τυπικές διαδικασίες σύναψης δημοσίων συμβάσεων.
   5. Καταστήσατε στην πράξη ανενεργό το δικαίωμα του Ελληνικού Δημοσίου να εκδίδει πρωτόκολλα διοικητικής αποβολής, καθιστώντας εφαρμοστέες τις διατάξεις του Κώδικα Δήμων και Κοινοτήτων, που καμίας απολύτως εφαρμογής δεν τυγχάνουν στα ζητήματα υποδομών που ανήκουν απευθείας στο Ελληνικό Δημόσιο.
   6. Αφαιρέσατε από το Διαιτητικό Δικαστήριο το δικαίωμα να επιλέγει τον εφαρμοστέο κατά την κρίση του κανόνα κατά την εκδίκαση συγκεκριμένης διαφοράς μεταξύ των συμβαλλομένων μερών και ορίσατε μονομερώς την συμπληρωματική εφαρμογή των διατάξεων του ΑΚ.
   7. Υποβαθμίσατε την ισχύ της ΣΠ έναντι των παράγωγων της συμβάσεων, μέσω της διαγραφή της ρητής αναφοράς περί της υπεροχής της».

Οι Κινέζοι κατηγορούν τον υπουργό εμπορικής ναυτιλίας, κ. Δρίτσα, και γράφουν χαρακτηριστικά: “οι τροποποιήσεις αποτελούν προφανή απόπειρα του αρμοδίου υπουργείου να υποκαταστήσει πλήρως την διοίκηση της ΟΛΠ και να καταστήσει ανενεργές το σύνολο των διατάξεων της σύμβασης παραχώρησης και να τροποποιήσει δια νόμου τη συναφθείσα συμφωνία για την αγοραπωλησία του πλειοψηφικού πακέτου της ΟΛΠ”.
Διαβάζοντας και τη σχετική επιστολή μάλιστα θα πίστευε κανείς ότι διαμαρτύρεται για ζητήματα που είναι σχεδόν στη σφαίρα του αυτονόητου. Πιθανότατα τις ρήτρες αυτές αν όντως άλλαξαν να τις επέβαλλε το Ελεκγκτικό Συνέδριο ή… ο κοινός νους. Ομως ο Κομφούκιος διαμαρτύρεται. Πιέζει. Η στάση του πρωτόγνωρη για τον εμπνευστή των Αναλέκτων και τον Κινεζικό πολιτισμό. Μέχρι τώρα οι Κινέζοι του Πειραιά δεν ακούστηκαν ποτέ και ήταν ιδιαίτερα προσεκτικοί.
«Εισερχόμενος στο παλάτι του Δούκα (ο Κομφούκιος), υποκλίνονταν βαθιά σαν να μην είχε χώρο να περάσει. Όταν σταματούσε, ποτέ δεν έστεκε όρθιος καταμεσής στην Πύλη, ποτέ επίσης, όταν βάδιζε, δεν πατούσε το κατώφλι». (Ανάλεκτα, 10.4) Ο Κομφούκιος των ημερών βρυχιέται σαν κινέζος που του πήραν το σκύλο που μάσαγε από τα δόντια. Περίεργοι καιροί.
Σύμφωνα με φήμες αν και δεν έχουμε δει τη σύμβαση αυτή:
Η συνολική αξία της συμφωνίας ανέρχεται σε 1,5 δισ. ευρώ, με κύκλους του ΤΑΙΠΕΔ και της κυβέρνησης να σημειώνουν ότι δεν πωλείται το λιμάνι, το οποίο παραμένει στην ιδιοκτησία του ελληνικού Δημοσίου, αλλά η εταιρεία που διαχειρίζεται τις λιμενικές υποδομές.
Η συμφωνία για τη σύμβαση πώλησης του 67% του ΟΛΠ στην China COSCO Shipping Corporation Limited που υπογράφηκε, είναι τιμήματος 368,5 εκατ. ευρώ, με τη συνολική αξία (της συμφωνίας) να ανέρχεται σε 1,5 δισ. ευρώ. Η συνολική αξία της οικονομικής συμφωνίας αναλύεται ως εξής:
– 368,5 εκατ. ευρώ προσφορά της COSCO για το 67% του ΟΛΠ.
– 350 εκατ. ευρώ υποχρεωτικές επενδύσεις την επόμενη δεκαετία.
– 410 εκατ. ευρώ τα αναμενόμενα έσοδα του ελληνικού Δημοσίου από τη Σύμβαση Παραχώρησης.
– 400 εκατ. ευρώ από τα αναμενόμενα μερίσματα για το υπολειπόμενο ποσοστό του 7%, το οποίο το ΤΑΙΠΕΔ θα συνεχίσει να κατέχει, τόκους και εκτιμώμενες νέες επενδύσεις μέχρι τη λήξη της παραχώρησης το 2052.
Υπενθυμίζεται ότι νωρίτερα την Τετάρτη εγκρίθηκε με ευρύτερη πλειοψηφία η Σύμβαση Παραχώρησης του ΟΛΠ στην COSCO από την αρμόδια Επιτροπή Εμπορίου της Βουλής. Υπέρ ψηφίζουν ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ, το Ποτάμι, οι Ανεξάρτητοι Έλληνες και η Ένωση Κεντρώων, ενώ η Ν.Δ. επιφυλάχθηκε και καταψηφίζουν Χρυσή Αυγή και ΚΚΕ. Την Πέμπτη θα εισαχθεί στην Ολομέλεια προς ψήφιση.
Σήμερα άλλωστε ο κ. Δρίτσας παραδέχτηκε ότι η σύμβαση παραχώρησης “κινείται στον καμβά” των πρώην υπουργών της Ν.Δ., Μ. Βαρβιτσιώτη και Γκ. Χαρδούβελη, ωστόσο υποστήριξε ότι υπάρχουν “αρκετές βελτιώσεις”. Ομως ο Κομφούκιος «Όταν στέλνει άνθρωπο, να μάθει νέα για κάποιον σε άλλη χώρα, υποκλίνεται δύο φορές καθώς τον ξεπροβοδίζει». (Ανάλεκτα, 10.11). Η άλλη χώρα στην περίπτωσή δεν αντιμετωπίζεται με υποκλίσεις. Δεν ξέρουμε και αν θα τις επιθυμούσε ή αν θα μπορούσε να ανταποδώσει τέτοιους κώδικες ευπρέπειας αλλά το γεγονός παραμένει ότι ο Κομφούκιος δεν υποκλίνεται. Γνωρίζοντας τέλος ο Κομφούκιος ότι η Ευρώπη πενθεί και η Ελλάδα φοβάται καθίσταται κινέζικος δράκος σε αντίθεση με το συνήθως λεγόμενο: Όταν συναντούσε κάποιον με πένθιμα ρούχα, κι ας του ήταν οικείος, η όψη του άλλαζε […] Όταν συναντούσε κάποιον σε μεγάλο πένθος, υποκλίνονταν πάνω από το καγκελάκι της άμαξάς του». (Ανάλεκτα, 10.17)
Οχι λοιπόν ο Κομφούκιος απόψε δεν θα τα πιεί με τη Μελίνα στον Πειραιά ούτε θα τραγουδήσει με τα παιδιά του Πειραιά τη χαρά της ζωής στο λιμάνι. Ο Κομφούκιος απόψε είναι πολύ ανυπόμονος. Θέλει το λιμάνι και θέλει να τελειώνει. Ομως “Ακόμη και η μικρή ανυπομονησία μπορεί να εμποδίζει στην πραγματοποίηση των μεγάλων στόχων” όπως λέει και ο Κινέζος σοφός Κομφούκιος. Τι συμβαίνει λοιπόν και φωνάζει η Κινεζική πλευρά?

ο πι μι με τη δραχμή και η εμπορική ηθική

  Ο παλιός είναι αλλιώς by Ελένη Τροβά

Η σύγχρονη ηθική διαμορφώθηκε σταδιακά από τα συναλλακτικά ήθη της αστικής Ευρώπης, της Ευρώπης του εμπορίου και της ελεύθερης οικονομίας. Στο πλαίσιο της ηθικής του εμπορίου γνωστό έθιμο ήταν η αυτοκτονία του πτωχεύσαντος εμπόρου και παράλληλη διαδικασία θεσμικά η πτώχευση του εμπορικού νόμου. Η πτώχευση δεν προϋποθέτει φυσικά αυτοκτονία του πτωχού. Στην ηθική του εμπορίου όμως η διαφορά είναι ελάχιστη. Κρίσιμο στοιχείο  ηθικής τάξεως είναι η τιμή, η αξιοπρέπεια του υποκειμένου, η ίδια αξία που οδήγησε σε αυτό που γνωρίζουμε ως συμφωνία κυρίων, ως “ο λόγος μου” κλπ. Η ηθική αυτή σήμερα έχει καμφθεί στο όνομα άλλων αξιών και κρίσεων όπως θα διαπιστώσει κανείς με αφορμή και την περιπέτεια του πι μι που παίζεται στα δικαστήρια αυτές τις ημέρες με τρόπο που σηματοδοτεί το τέλος μιας εποχής για το ελληνικό εμπόριο.
Ο Emile Durkheim, στις αρχές του αιώνα, με το έργο του Le Suicide (1897), παρουσίασε για πρώτη φορά μια σημαντική σχετική κοινωνιολογική μελέτη. Σύμφωνα με τον Durkheim η συμπεριφορά του ατόμου καθορίζεται από τη σχέση του με την κοινωνία. Όσο πιο συγκροτημένη και ασφαλής είναι αυτή η σχέση, τόσο μικρότερη είναι η πιθανότητα να αποπειραθεί να αυτοκτονήσει. Ο Durkheim διέκρινε τρία είδη αυτοκτονίας: την«αλτρουιστική», στην οποία το άτομο τελεί σε μια σχέση συγχώνευσης και ταύτισης με την κοινωνία και νιώθει «υποχρεωμένο» να υπακούει στις επιβολές της, ακόμη και να θυσιαστεί γι’ αυτή. Σε αυτή την περίπτωση το άτομο νιώθει ότι δεν έχει δική του άποψη και ακολουθεί τυφλά τους κανόνες του συνόλου. To ιαπωνικό τελετουργικό του χαρακίρι αποτελεί ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα αλτρουιστικής αυτοκτονίας.
Στη συνέχεια, αναφέρεται η «εγωιστική αυτοκτονία», που είναι και η πιο χαρακτηριστική της σύγχρονης εποχής. Σε αυτή την περίπτωση το άτομο νιώθει αποκομμένο από την κοινωνία και βιώνει σημαντική απουσία κοινωνικών δεσμών. Η ανάγκη τού να ζήσει και να αντεπεξέλθει απλά δεν το αφορούν. Μέσα σε ένα τέτοιο πλαίσιο όλο και περισσότεροι άνθρωποι σήμερα, που νιώθουν μόνοι και απομονωμένοι, αποπειρώνται να αυτοκτονήσουν, μην έχοντας άλλους τρόπους να αντεπεξέλθουν στην απόσταση που τους διαχωρίζει από τα υπόλοιπα μέλη της κοινωνίας. Οι περιπτώσεις αυτές των αυτοκτονιών βρίσκουν παράδειγμα κοινωνιολογικής μελέτης τον έμπορο που προτιμά να αποβιώσει ως αυτόχειρ παρά να αποδεχθεί τον ξεπεσμό.
Ο πι μι ήταν η επιχειρηματική οντότητα που έφερε στη χώρα τις αντιγραφές από τις διεθνείς συναλλαγές. Εφερε τα σούπερ μάρκετ, έφερε τα στάρμπακς έφερε ξένες φίρμες και διεθνείς ταυτότητες εμπορίου σε μία εποχή που δεν ήταν αυτονόητο. Ο Μαρινόπουλος ήταν μοναδική εμπειρία για τη γενιά μου που ακόμη πήγαινε για ψώνια με τη μαμά το πρωί αφού άκουγε στο ραδιόφωνο τη Θεία Λένα. Ο Πι Μι με τη δραχμή ήταν η συμβολική αναπαράσταση της νέας μορφής εμπορίου όταν ακόμη ενα κουτάκι σμάρτις καραμέλες ή μία τομπλερόνε ήταν αγαθό πολυτελείας και προϋπέθετε ή γνωστό πιλότο, ή θείο μετανάστη, ή να είσαι πολύ πολύ πλούσιος. Ο Πι Μι συνεπώς έφερε νέα ήθη και σήμερα κλείνει τον κύκλο του πικρά.
Η οικογένεια του ΠΙ ΜΙ με τη δραχμή σίγουρα δεν ήξερα πολλά από την κοινωνιολογική προσέγγιση της αυτοκτονίας ούτε από την ηθική του επιχειρείν. Όπως και η Ηλεκτρονική και σύμφωνα με την σύγχρονη νομοθεσία κράτησε μακριά το όπλο από τον κρόταφο των επιχειρηματιών και οδηγήθηκε μέσω των Τραπεζών στη διαδικασία του άρθρου 99.
Τον τελευταίο καιρό πολλά διαβάζουμε για την οικογένεια Μαρινόπουλου και την τύχη του πολυκαταστήματος που σηματοδότησε την αλλαγή του εμπορίου στη χώρα.  Οσοι θυμούνται την είσοδο των σούπερ μάρκετ στην ελληνική αγορά θυμούνται τον ΠΙ ΜΙ και το Βασιλόπουλο στο Φάρο. Ο ΠΙ ΜΙ ήταν για όλους και ο Βασιλόπουλος για λίγους. Μετά το Μινιόν παλαιότερα και την Ηλεκτρονική Πρόσφατα ο Μαρινόπουλος οδηγείται σε πτώχευση χωρίς αυτοκτονίες και πόνο. Τα χρέη του δεν θα αποπληρωθούν συνολικά. Ο νόμος με κατανόηση αντιμετωπίζει πλέον τους πτωχούς και τους εξαποστέλλει στο άρθ. 99 και την ατίμωση με το βαμβάκι. Την ηθική του εμπορίου πλέον κρατούν οι τράπεζες που δεν γνωρίζουν από εμπορικά ήθη.
Αναβλήθηκε μάθαμε  η συζήτηση του αιτήματος Μαρινόπουλου για ένταξη στο άρθρο 99, μετά από αντιδράσεις πιστωτών που ζητούσαν την απόρριψη της αίτησης. Η συζήτηση ορίστηκε για την 1η Ιουλίου με τη συμμετοχή πιστωτών, ΙΚΑ και Δημοσίου. 
Επίσης, με εντολή του δικαστηρίου, έως την Παρασκευή δεν θα μπορούν να γίνουν αναγκαστικές εκτελέσεις στη Μαρινόπουλος.
Στο θέμα παρενέβη το υπουργείο Εργασίας με ανακοίνωση στην οποία τονίζει ότι στόχος είναι η διασφάλιση των θέσεων εργασίας των 13.000 εργαζομένων. Ειδικότερα, το υπουργείο σημειώνει ότι «από καιρό και από κοινού με άλλα Υπουργεία παρακολουθεί στενά τις διεργασίες στον κλάδο του λιανικού εμπορίου και ιδιαίτερα στην εταιρεία ΜΑΡΙΝΟΠΟΥΛΟΣ Α.Ε. για την εξεύρεση της προσφορότερης λύσης που θα εξασφαλίζει την βιωσιμότητα της.»
Τούτο σημαίνει ότι η εταιρία θα υπαχθεί σε ειδικό καθεστώς που επιτρέπει λιγότερη ατίμωση του εμπόρου και μεγαλύτερη ικανοποίηση της τράπεζας. Ο Πι Μι με τη δραχμή πουλιέται στην πιό φθηνή τιμή… δυστυχώς και η τιμή αυτή δεν είναι αξία αλλά εξασφάλιση των δανειστών του. Γιατί ο έμπορος, ο ΠΙ ΜΙ ήταν κατάχρεος και εξαρτημένος.
Εδώ εισέρχεται ο ρόλος των δανειστών στην ηθική του εμπορίου το οποίο πλέον δεν διεξάγεται από αστούς αλλά από χρεωμένους. Δεν υπάρχει κανένα όφελος στην αυτοκτονία ή στην τιμή του ατόμου κατά τα νέα συναλλακτικά ήθη. Δεν υπάρχει επιχειρηματικό εγώ αφού ότι είναι ο έμπορος το οφείλει σε δάνεια οντότητα. Υπάρχει μόνον ο δανειστής και η δική του ηθική. Αυτήν απεικονίζει πλέον ο νομοθέτης, ο οποίος έχει εθιστεί όπως και τα κράτη στο δανεισμό, αυτή αναγνωρίζει ο νόμος. Την “τακτοποίηση” με το λιγότερο κόστος.
Ο Πι Μι δεν θα αυτοκτονήσει. Οπως και η δραχμή δεν υπάρχει πιά προς το παρόν τουλάχιστον. Η απουσία εμπορικών ηθών όμως προβληματίζει. Και εντόνως αναζητείται.

το στοίχημα των αγγλικών γραφείων

Posted at 12:15h in Άρωμα γυναίκας by Ελένη Τροβά

Ανήκω στη γενειά των δικηγόρων που έζησαν στην Ελλάδα της Ενωσης. Εισήλθα στη Νομική Σχολή το 1981 και ξεκίνησα να εργάζομαι το 199ο περίπου. Ακόμη τότε στην αγορά εργάζονταν έλληνες δικηγόροι κυρίως και ενίοτε ξένοι δικηγόροι εκπροσωπούσαν πελάτες τους για το δίκαιο που εφαρμοζόταν στην σύμβαση. Τούτο σήμαινε ότι πολύ συχνά χρειαζόταν ένα άγγλος δικηγόρος να επισκεφθεί τη χώρα για να εκπροσωπήσει πελάτη του σε θέματα αγγλικού δικαίου ή έλληνας να μεταβεί στο Λονδίνο. Ο Τρύφων Κουταλίδης είχε πάμπολλες ιστορίες να διηγηθεί με τον Ωνάση που είχε και έλληκες και ξένους δικηγόρους. “Είχε όμως και έλληνες δικηγόρους”, σημείωνε, “πολύ κοντά του και ιδιαίτερης εμπιστοσύνης”. Το αυτό θα διαπίστωνε κανείς και για το Νιάρχο αλλά και για το σύνολο των αλλοδαπών πελατών που σύχναζαν σε 2-3 γραφεία των Αθηνών ακόμη τότε.

Εξαίφνης, που θάλεγε και ο Παρμενίδης, τα πράγματα άλλαξαν. Πολλοί εξ ημών έχοντας ήδη σπουδάσει σε άλλες χώρες σε αριθμούς πολύ ευρύτερους της “Γενιάς της Χαιδελβέργης” ξέραμε γλώσσες και είχαμε ευκολία αεροπορικής κινητικότητας, διόλου ευκαταφρόνητης για την τότε Ελλάδα. Ας μην ξεχνάμε ότι τη δεκαετία του 80 αν ήξερες δυό γλώσσες και πετούσες με αεροπλάνο, ήσουν στο ποσοστό του ελληνισμού που ανήκε στην άρχουσα τάξη! και ως δικηγόρος είχες σίγουρη πελατεία, ιδίως αν στα προσόντα αυτά προσέθετες το Γκολφ, όπως μας έλεγε ο καθηγητής Καλιμόπουλος, ή το Πόλο, όπως μας έλεγε ο αείμνηστον Κ. Κυριακίδης.

Η δεκαετία του 1990 και βαίνοντας προς το 2000 άλλαξε τα πράγματα. Εμφανίσθηκαν στην Αθήνα, με προτίμηση διαμονής στο Intercontinental, οι δικηγόροι με το βαλιτσάκι με τις ρόδες. Αγγλοι δικηγόροι μεγάλων εταιριών, κατά προτίμηση συγκεκριμένων πάντα, ήρθαν μαζύ με τους “χρηματοοικονομικούς” στα Σπάτα δηλαδή ενόψει της σύμβασης αυτής του αεροδρομίου. Ο κάθε πελάτης, του Δημοσίου συμπεριλαμβανομένου είχε το αγγλικό του γραφείο και το ελληνικό είχε ένα περιορισμένο ρόλο. Ετσι οι Linklaters, οι Clifford Chance και άλλοι διάσημοι εισήλθαν στη ζωή μας ενώ όποιος έζησε τα χρόνια εκείνα θυμάται τον Allan Black με το μπαστούνι του γκολφ να … δασκαλεύει τον αείμνηστο Ανδρέα Παπανδρέου και τον Αντώνη Βγόντζα για το ADA,  τη σύμβαση δηλαδή του αεροδρομίου των Σπάτων. Είχα την τύχη να ζήσω τότε (μικρή και αθώα ακόμη) κοντά σε ανθρώπους που είχαν μεγάλη διεθνή εμπειρία και να ακούσω ότι: η Αγγλία μας έστειλε με ελάχιστες εξαιρέσεις, όλη της τη σαββούρα για απασχόληση και “παιχνίδια” στη  Μύκονο, κάτι που δεν ήταν εντελών αναληθές πιστεύω. Η αλήθεια είναι ότι η σύμβαση εκείνη γράφθηκε στα αγγλικά, δημοσιευθηκε στο ΦΕΚ στα μεταγρασμένα χαοτικά ελληνικά και στα αγγλικά και οδήγησε τον Τρύφων Κουταλίδη στη δημοσίευση του άρθρου: Η ελληνική δημοκρατία της Γραικίας.
Η συνέχεια είναι γνωστή σε όλους.

Κάθε μεγάλη σύμβαση στη Χώρα, ή τουλάχιστον λίγο μεγαλύτερη από μισθωτήριο της θείας σας της Κούλας, είχε και τον άγγλο δικηγόρο της , ο οποίος συχνά ήταν πακιστανός, ινδός, ή έλληνας σε καταγωγή. Τα αγγλικά γραφεία δεν εγκαταστάθηκαν στην Αθήνα παρότι το απείλησαν συχνά, πλην αυτών που προϋπήρχαν των καιρών και ιδίως αυτών που ασχολούντο με ναυτηλιακά όπως η Norton Rose. Οι καλοί δικηγόροι έρχονταν διήμερα- τριημερα με λάπ τοπ και βαλιτσάκι με ρόδες, αποδίδοντας στο ΑΕΠ της Αγγλίας τεράστια οφέλη καθώς οι αμοιβές που έλαβαν ήταν της τάξεως των εκατομμυρίων ευρώ ή δραχμών παλαιότερα. Μάλιστα η Βασίλισσα της Αγγλίας παρασημοφόρησε δικηγόρους αγγλικών γραφείων για την εισφορά τους στο ΑΕΠ λόγω των συμβάσεων που “εκαναν” στην Ελλάδα. Τότε μιλούσαμε ήδη για την Αττική Οδός …

Το φαινόμενο αυτό δεν επεκτάθηκε σε άλλες κοινοτικές προελεύσεις συναδέλφων. Δεν είδαμε γερμανικές ή γαλλικές εταιρίες ή πρόσωπα να φθάνουν και να ανθίζουν τόσο δυναμικά. Οι τράπεζες και οι “χρηματοοικονομικοί” επέλεγαν εγγλέζους (δηλαδή πακιστανούς, μία έξοχη θυμάμαι αφρικάνα κλπ). Αν έβλεπες άλλο κοινοτικό δικηγόρο θα ήταν προσωπικός δικηγόρος πελάτη που τον συνόδευε όπως τα πολύ παλιά χρόνια προ κοινοτικής χρηματοδότησης δηλαδή. Και σήμερα ακόμη το βλέπω και δεν έχει αλλάξει ποτέ.

Τα αγγλικά γραφεία παραμένουν με τον τρόπο αυτό να συμβουλεύουν τη χώρα χωρίς καμία παραλλαγή, των καιρών του ΣΥΡΙΖΑ και του ΣΥΡΙΖΑΙΙΚΟΥ ΤΑΙΠΕΔ συμπεριλαμβανομένου. Και στο Παρίσι και στη Γερμανία είδα τέτοια γραφεία να εγκαθίστανται, επενδύοντας τουλάχιστον στη ντόπια αγορά και όχι όπως στην Ελλάδα με βαλιστάκια και λαπ τοπ. Αυτή ηταν σε μεγάλο βαθμό η συνεισφορά την Αγγλίας στην Ευρώπη και όχι μόνον στην ευρωπαϊκη δικηγορία. Υπηρεσίες, Υπηρεσίες, Υπηρεσίες, Τράπεζες, Τράπεζες, Τράπεζες. Δικηγόροι τραπεζών, δικηγόροι κυβερνήσεων, δικηγόροι της ΕΕ. Αλλωστε τα λιτά κείμενα της ΕΕ μεταξελίχθηκαν τάχιστα σε μακροσκελή “αγγλοπρεπή” ποτάμια που όριζαν ακόμη και τα αυτονόητα στην εισαγωγή, στους “ορισμούς” βλ. definitions…

Είχα την τύχη να γνωρίσω και ένα ή δύο QC στη ζωή μου. Την παλιά Αγγλία της δικηγορίας. Είχα την τύχη να διαβάσω αποφάσεις να προσπαθήσω να κατανοήσω το νομικό σύστημα που όφειλα να σεβαστώ. Ομολογώ πως δεν με μάγεψε. Αν και οι QC είχαν προσωπικότητα και ήξεραν να προκαλούν δέος (ιδίως ένας κακάσχημος που είδα κάποτε αλλά τόσο γοητευτικός μα την αλήθεια). Ομως οι άλλοι ήταν πραγματικά για κλάματα αν εξαιρέσεις ότι ήταν ζωόφιλοι και τούτο γέμιζε χαρά τον Partner Wolf. Πολυέξοδοι αλλά τσιγκούνηδες, ισχυρογνώμονες αλλά χωρίς δεύτερη ξένη γλώσσα, αυτοκρατορικοί χωρίς καλούς τρόπους για να θυμηθώ κάποιον που σε όλες τις συσκέψεις είχε το χέρι στη μύτη και κάθε τόσο επέβλεπε το περιεχόμενό της. Μας έμαθαν τη χρονοχρέωση αλλά και την πλήξη καθώς όλα όφειλαν να διαρκούν πολύ ώστε η χρέωση να φθάσει στο αναγκαίο τίμημα. Μας έμαθαν ότι οι πελάτες υπολογίζουν μόνον ότι πληρώνουν πανάκριβα και ας είναι σκάρτο, μας έμαθαν ότι πουλάς σαν σούπερ μάρκετ φίρμα και ας είναι οι δικηγόροι αναλώσιμοι και τυχάρπαστοι. Οχι όλοι πάντως για να είμαστε δίκαιοι.

Πολλοί εξ ημών, οι νεώτεροι συνήθως, κοίταξαν με πίστη προς τη Μέκκα της δικηγορίας, το Λονδίνο, για καλύτερες μέρες. Εβγαλαν άπειρες φωτοτυπίες σε κλουβάκια αντί πινακίου φακής για να πούν στους ντόπιους συναδέλφους ότι “δικηγορούν στο Λονδίνο”. Υιοθέτησαν από επαρχιακό κόμπλεξ κάθε τι αγγλοδικηγορικό, σε τσάντα πλαστική Harrods. Χάθηκε κάθε κριτήριο αξίας, ποιότητας, οντότητας επαγγελματικής καθώς η Μέκκα όριζε άλλα, συνηθισμένη από αυτοκρατορική συμπεριφορά χωρίς καλούς τρόπους φευ!

Δεν θα πω σήμερα ότι η Αγγλία έφυγε από την Ευρώπη για το λόγο αυτό. Ομως είναι κάτι και τούτο. Η Αγγλία μας δίδαξε πως σε μία μέρα γιορτή για το πολίτευμα, μια μέρα που ο λαός αποφασίζει, εμείς κοιτάμε τις αγορές και το χρηματιστήριο. Περισσότερο όμως κοιτάξε τους στοιχηματζήδες. Ενα στοίχημα ήταν λοιπόν η υπόθεση για όλους, όπως το χρώμα εσωρούχου της Κέητ, που συγκλόνησε τις αγορές? Ενα στοίχημα που παιζόταν όλη τη νύχτα απόψε με συμμετοχή και των πιστών της εξόδου?

Οπως οι μεσολογγίτες που τόσο ύμνησε ο Μπάιρον μας έμαθαν η έξοδος έχει αίτημα και απαιτεί θυσίες. Φυσικά οι Αγγλοι τρώνε κάτι καλύτερο από ποντίκια έστω και αν το πόριτζ δεν με τρελλαίνει, αλλά η ημέρα της Εξόδου δεν μπορεί να γίνει ημέρα Στοιχηματζήδων. Δεν μπορώ να διανοηθώ τον Μπάιρον να στοιχηματίζει πόσοι θα ζήσουν από την τότε έξοδο ή αν θα επιτύχει. Μπορώ να διανοηθώ να θρηνεί ή να είναι υπερήφανος. Οχι όμως τζογαδόρος.

Η Αγγλία είναι νησί και διδάσκει δημοκρατία. Σήμερα για τη δημοκρατία είναι μέρα γιορτής. Αν παράλληλα διδάσκει και άλλα λιγότερο σπουδαία, όπως το μεθύσι, ο τζόγος και άλλα ας μας γίνει μάθημα, εμάς που “λατρέψαμε” το αγγλικό δικηγορικό μοντέλο και υποδουλωθήκαμε κομπλεξικά σε αυτό αντί να πάρουμε τα καλύτερα και να αφήσουμε τα χειρότερα κατά μέρος. Είναι απώλεια για την Ευρώπη να χάσει τον Ανταμ Σμιθ, το Σαίξπηρ, τους Μπήτλσ, τον Τσωρτσιλ, αλλά είναι γιορτή να ξαναδεί με περισσότερο “ηπειρωτικό” βλέμμα τις αγορές, τις τράπεζες, τα τραπεζοκεντρικά συστήματα και αλήθειες που η Αγγλία επέβαλε ως τζόγο και ως μύθο. Για μένα η έξοδος της Αγγλίας δεν είναι τζόγος. Είναι αποδοκιμασία του τραπεζικού της συστήματος που ίσως την έκανε πλουσιότερη την οδήγησε όμως σε απόλυτη ηθική απαξίωση καθώς “εξέδιδε” στο όνομα του χρήματος κάθε άλλη αξία των βρεττανικών αξιών συμπεριλαμβανομένων.

βρίζοντας δικαστές

Posted at 16:16h in Law lifestyle by Ελένη Τροβά

 η υπόθεση Πολάκη έρχεται να προστεθεί σε μια μακρά σειρά γεγονότων που χαρακτηρίζονται από τον κοινό τόπο: “βρίζω δικαστές άρα υπάρχω”

Το πράττουν πολιτικοί, το πράττουν πολιτικοί- πρώην δικαστές, το πράττουν δικαστές για άλλους δικαστές, το πράττουν πανεπιστημιακοί, το πράττουν δικηγόροι, φυσικά δημοσιογράφοι, το πράττει και ο λαός, οι πελάτες των δικαστών οι διάδικοι (οι μόνοι ίσως που το δικαιούνται κατ’ανάγκη)

Βρίζοντας δικαστές είναι βεβαίως η άλλη όψη του “γλύφοντας δικαστές”. Είτε θεσμικά, είτε προσωπικά. Σε επικηδείους, σε εκδηλώσεις, σε εορτές και τιμητικούς τόμους, σε πάνελ,σε μπλογκ  και ΜΚΟ.

Βρίζοντας δικαστές φυσικά όχι μόνον εν ενεργεία αλλά και συνταξιούχους, προέδρους ΑΔΑ, διαιτητές σε διαιτησίες, προέδρους πολιτιστικών ή άλλων συλλόγων, προλογίζοντες βιβλία, δικαστές που τολμούν και δικαστές που λουφάζουν ή συντάσσουν απομνημονεύματα.

Βρίζοντας δικαστές … τι πετυχαίνουμε αλήθεια? Στοχεύουμε τα πρόσωπα ή τη δικαιοσύνη? ή και τα δύο? Και γιατί τώρα τόσο έντονα όσο ποτέ?

Θα έλεγα ότι βρίζοντας εκφράζουμε τους εαυτούς μας ανεξάρτητα του τι βρίζουμε και ποιόν. Η πρώτη λοιπόν διαπίστωση είναι ότι εφόσον: “βρίζω άρα υπάρχω” είναι τρόπος ζωής για πολλούς ε! είναι και για όσους βρίζουν δικαστές.

Εξάλλου θα επέμενα ότι πολλοί, αρκετοί ίσως δικαστές αξίζουν το ανάθεμα για το έργο τους κάτι που άλλωστε επιτρέπει το νομικό σύστημα θεσπίζοντας περισσότερους βαθμούς δικαιοδοσίας. Το λάθος επιτρέπεται. Ακόμη και σε επίπεδο ανώτατων δικαστηρίων γίνονται λάθη και μάλιστα πολλά. Όμως “βρίζοντας δικαστές” δεν βρίζουμε τα λάθη τους ούτε τα διορθώνουμε. Απλά τους βρίζουμε.

Διάβαζα με αφορμή τον κ. Πικραμμένο που εξέφρασε μια άποψη για την αποχή των δικηγόρων (ταυτόσημη έχει εκφράσει στην τηλεόραση και ο κ Μενουδάκος) και άλλοι δικαστές σε σχέση με την δυσλειτουργία της δικαιοσύνης, ότι τι περιμένεις από κάποιον που έγινε Πρόεδρος δικαστηρίου και Πρωθυπουργός αναβάλλοντας την υπόθεση του Μall μέχρι να την πάρει άλλος! Δεν εκτιμώ αν είναι σωστή η θέση. Πιθανώς να έγινε Πρόεδρος ως ο ωραίος του Δικαστηρίου και Πρωθυπουργός ως ο έχων καλούς τρόπους  και χαμηλό προφίλ. Είναι αδιάφορο. Σημασία έχει ότι η υπόθεση Μall οδήγησε σε ακύρωση της με νόμο χορηγηθείσας άδειας από το δικαστήριο που προήδρευσε ο κ. Πικραμένος και ακόμη το εμπορικό αυτό κέντρο είναι στη θέση του. Τον βρίσαμε, χαρήκαμε και τελικώς όπως έλεγαν οι παλαιοί δικηγόροι, όποτε χάνω ο δικαστής τάχει πάρει και όποτε κερδίζω είμαι μάγκας. Η ουσία είναι ότι η δικαιοσύνη ενήργησε το ορθό και το αποτέλεσμα δεν υπάρχει. Τι πετύχαμε βρίζοντας το “δικαστή” εκτόνωση και αποπροσανατολισμό. Γιατί ο δικαστής είναι υπηρέτης της δικαιοσύνης. Αν η δικαιοσύνη έχει άλλο αφεντικό τι να κάνει ο δικαστής?

Βρίσαμε αρκούντος και την Πρόεδρο του Αρείου Πάγου και πρώην Πρωθυπουργό. Για το μαλί της, για τη σχέση της με τη ΝΔ και τον κ. Αθανασίου και τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, για το ύφος της και τις τσάντες της, για τη γνώμη της για τον κ. Τσακυράκη και το αν έχει δικαίωμα να τον μηνύσει. Ο Αρειος Πάγος ξεδοντιάστηκε ως φαίνεται με τις ύβρις μας και τώρα λουφάζει. Γιατί η κ. Θάνου είναι ο Αρειος Πάγος και οχι μία γνωστή μας κυρία από το κομμωτήριο. Βρίζοντας την κ. Θάνου βρίζουμε τον Αρειο Πάγο. Και? τον αποδυναμώνουμε στο έργο του αν υποθέσουμε ότι τολμά να το εκτελέσει με τούτα και τα άλλα. Βρίζοντας δικαστές ακυρώνουμε τη δικαιοσύνη ΣΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΠΟΥ ΤΟΛΜΗΣΕΙ να κάνει τη δουλειά της και να αποδοθεί κάποτε.

Οι άνθρωποι ξεχνιούνται ταχύτατα. Το βρίσιμο όμως ως τρόπος ζωής καταλήγει μανιέρα, κουλτούρα και τρόπος επιβίωσης. Στην περίπτωσή μας καταλήγει σε αποδυνάμωση της δικαιοσύνης. Γιατί και ποιός έβρισε γρήγορα θα ξεχασθεί και ποιός βρίστηκε ακόμη γρηγορότερα.

Βρίζοντας δικαστές κ. Πολάκη, καθιστώντας “παραδικαστικό” κάθε νέο άνθρωπο που αγωνίσθηκε για να περάσει στη Σχολή Δικαστών που ιδρύθηκε κάποτε και να λάβει ένα μισθό σήμερα πείνας, βρίζουμε την μόνη μας ελπίδα να βρούμε το δίκαιο μας. Και ας αργούν να εκδοθούν οι αποφάσεις. Και ας κάνουν πολλοί δικαστές λάθη. Και ας άγονται και φέρονται άλλοι από την πολιτική εξουσία. Και ας “πιάνονται” ίσως μερικοί. Γιατί κ. Πολάκη και ένας να μας έχει απομείνει τίμιος και αθώος η ύβρις μας επιτρέπει την εκτέλεσή του με το πάθος μας και τα λόγια μας που είναι σφαίρες στα μάτια της κοινής γνώμης. Οσο και αν το βρίσιμο είναι προσωπική κουλτούρα πολλών καλό είναι να βρίζουμε στόχους χωρίς συνέπειες για την ύπαρξή μας. Ας πούμε το ποδόσφαιρο. Οχι όμως τη δικαιοσύνη. Γιατί βρίζοντας δικαστές βρίζουμε τη δικαιοσύνη. Και η δικαιοσύνη είναι ότι μας έχει απομείνει να ελπίζουμε ως ανθρώπινα όντα. Γι’ αυτό άλλωστε εφηύραμε τη μέλλουσα ζωή: για απόδοση δικαιοσύνης.

οι συνέπειες των εξαγγελιών της Επιτροπής Ανταγωνισμού

Posted at 17:39h in Της ημέρας by Ελένη Τροβά

δεν ξέρει κανείς ποιά είδηση είναι πιό σημαντική: η επικείμενη διακοπή των κοινοτικών κονδυλίων λόγω της “αποκάλυψης” ύπαρξης καρτέλ από την Επιτροπή Ανταγωνισμού από την ΕΕ όπως αποδεικνύεται από έγγραφα ή η διάψευση από την κυβέρνηση της σημασίας του εγγράφου που μάλλον προέκυψε εκ λόγων “ποιητικών” ως φαίνεται.
Είναι αυτονόητο ότι η ύπαρξη καρτέλ θα οδηγήσει σε διακοπή των κονδυλίων και σε αξίωση επιστροφής όσων ποσών δόθηκαν στις συμβάσεις που προέκυψαν λόγω καρτέλ. Τέτοιες μεταξύ άλλων οι παραχωρήσεις των αυτοκινητοδρόμων, το μετρό Θεσσαλονίκης κλπ. Αυτονόητο είναι επίσης ότι οι κατασκευαστικές εταιρίες που συμμετείχαν θα αποκλεισθούν από κάθε διαγωνισμό όπως λένε οι νέες οδηγίες. Εξάλλου θα πληρώσουν και τα πρόστιμα και οι φταίχτες θα μπουν βαθειά στη φυλακή για πάντα. Ομως αυτά αν και εφόσον οριστικοποιηθεί η διαπίστωση για την ύπαρξη καρτέλ και η επιβολή κυρώσεων. Γιατί στο μεταξύ όλα αποτελούν συζήτηση με αφορμή μια ανακοίνωση της ΕΠΑΝ και πολλή δημοσιογραφική σάλτσα.
Η διάψευση πάλι του εγγράφου από την κυβέρνηση, που μου θυμίζει άλλες εποχές όταν ο τότε υπουργός Ε. Βενιζέλος διαβεβαίωνε τους εκδότες- κατασκευαστές ότι το κόμμα στο άρ. 14.9 Σ. αλλοιώνει το νόημα του ασυμβιβάστου και ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΑΦΟΡΑ (!) είναι η διαπίστωση ότι πολιτική δεν γίνεται χωρίς να σπάσεις αυγά. Πράγματι αν υπάρχει καρτέλ και τιμωρηθούν οι κατασκευαστικές εταιρίες που το δημιούργησαν η κυβέρνηση θα πρέπει να εισπράξει τις συνέπειες παντός είδους: 1. τον έπαινο της κοινής γνώμης για το θάρρος της, 2. το μίσος των εταιριών που τις σακάτεψε, 3. τον έπαινο των δικαιωμένων επιτέλους καταγγελλόντων επί έτη, 4. κλπ. κλπ. κλπ. Η διάψευση όμως αυτή τη στιγμή δείχνει ότι για άλλη μια φορά δεν έγινε αντιληπτή η συνέπεια των εξαγγελιών και των προθέσεων.
“Καθησυχαστικά, ότι δεν θα υπάρξει καμία εμπλοκή με το κονδύλια του νέου ΕΣΠΑ από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, λόγω της έρευνας που διεξάγει η Επιτροπή Ανταγωνισμού για τις συνθήκες ανάθεσης των δημοσίων έργων στις κατασκευαστικές εταιρείες, εμφανίζονται κυβερνητικά στελέχη.
Σύμφωνα με τα ίδια στελέχη, η Ελλάδα έχει λάβει όλες τις απαραίτητες διαβεβαιώσεις από ανώτατα στελέχη της Κομισιόν, ότι δεν τίθεται θέμα «παγώματος» των κονδυλίων.
Το θέμα ήρθε στο «φως» της δημοσιότητας από το New Europe, το οποίο δημοσιεύει εσωτερικό έγγραφο – επιστολή της Γενικής Διεύθυνσης Περιφερειακής Ανάπτυξης της Κομισιόν και συγκεκριμένα του διευθυντή της, Walter Defaa. Όπως αναφέρεται στην επιστολή, οι ελληνικές αρχές (Επιτροπή Ανταγωνισμού) έχουν ήδη εντοπίσει συμπράξεις όλων των μεγάλων κατασκευαστικών εταιρειών (ελληνικών και ξένων)που δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα, με τον κ. Defaa να σημειώνει ότι ορισμένα από αυτά τα έργα, σίγουρα θα έχουν συγχρηματοδοτηθεί από τα ταμεία της ΕΕ.
Όπως αναφέρει το New Europe, παρά το γεγονός ότι η επιστολή διανεμήθηκε εσωτερικά στις 17 Ιουνίου, η απόφαση δεν θα ανακοινωθεί πριν την ολοκλήρωση της επίσκεψης του Jean Claude Juncker στην Ελλάδα. Και επί των παραπάνω, οι ίδιες κυβερνητικές πηγές σημειώνουν, ότι δεν υπάρχει τέτοιο ενδεχόμενο, υποστηρίζοντας ότι η μη λήψη σχετικής απόφασης, δεν σχετίζεται με την επίσκεψη του κ. Juncker στη χώρα μας.
Άλλωστε όπως επισημαίνουν το έγγραφο φέρει ημερομηνία σύνταξης 17 Μαϊου και είναι ένα από τα χιλιάδες που διακινούνται εσωτερικά σε επίπεδο Κομισιόν.
Πάντως για το θέμα της σύμπραξης των κατασκευαστικών εταιρειών, η Επιτροπή Ανταγωνισμού θα συνεδριάσει στις 21 Ιουλίου”.
Η ύπαρξη καρτέλ στην Ευρώπη είναι γνωστή και στον κατασκευαστικό χώρο. Το bid rigging όπως λέγεται έχει πάνω από δέκα χρόνια ζωής ίσως και δεκαπέντε στο χώρο της δημοσιότητας και ήδη βρήκε τη θέση του στη νέα οδηγία των δημοσίων συμβάσεων επί τέλους. Η Επιτροπή της ΕΕ  διαμαρτύρεται συστηματικά κατά τις οδηγίες του ΟΟΣΑ (όπως πάντα). Η Ελλάδα άργησε κάπως να μπει στο χωρό του εγκλήματος και της τιμωρίας. Ισως γιατί τι καρτέλ να σκαρώσεις σε μια χώρα τόση δά? Ισως γιατί όλες μαζί οι εταιρίες της δεν κάνουν μία μεγάλη ευρωπαϊκή? Ισως γιατί ο αείμνηστος Ανδρέας Παπανδρέου είχε καλά μοιράσει την πίττα ήδη από το 1993? Τα Σπάτα οι Γερμανοί, τη Γέφυρα οι Γάλλοι?
Η Επιτροπή Ανταγωνισμού άνοιξε τα χαρτιά της σε εποχές που ακόμη δεν γνωρίζει αν μπορεί να συγκροτηθεί έγκυρα. Πόσος καιρός πέρασε αλήθεια που νομοθετούσαμε εναντίον του κ. Λουκά? Αλλά και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή που τώρα εκπλήσσεται έχει ακούσει επακριβώς τις ίδιες καταγγελίες πριν λίγα χρόνια από τα ίδια πρόσωπα με στεντόρεια φωνή. Τότε οι καταγγελίες μπήκαν στο αρχείο. Ελπίζω να μην ξεχνά η Επιτροπή της ΕΕ τα πεπραγμένα της. Οπως δεν μπορεί να ξεχνά ότι έχει ακούσει τις ίδιες καταγγελίες και έχει γνωμοδοτήσει υπέρ των αυτοκινητοδρόμων αλλά και του reset. Επίσης έχει βάλει στο αρχείο το σύνολο των καταγγελιών για το Μετρό Θεσσαλονίκης. Το σημειώνω γιατί και το 2007 και το 2006 παίρναμε εκείνη την πρωϊνή πτήση που δεν επιτρέπει βότκες στους αερόφοβους όπως η αφεντιά μου και μένουν αξέχαστες οι διαδρομές …
Με τρόπο μοιραίο θα έλεγε κανείς ανοίγουν και κλείνουν οι υποθέσεις ξανά και ξανά ανεξάρτητα του τι αληθώς συμβαίνει. Γιατί πάλι ποιός πιστεύει αλήθεια ότι τα κοινοτικά κονδύλια των δύο τελευταίων δεκαετιών τα έφαγαν 2-3 εταιρίες του ντόπιου κατεστημένου και κάτι ασήμαντες συμπράττουσες ήδη πτωχευμένες? Οχι δεν ψάχνω την αλήθεια με τρόπο θεολογικό. Ποιός κοινός νους όμως δεν διαπιστώνει τις δύο εκδοχές του ίδιου εγγράφου που διέρρευσε σήμερα?

21 Jun “ο δικηγόρος” που θα γίνουμε

Posted at 14:05h in Παρδαlaw by Ελένη Τροβά

δεν υπάρχει αμφιβολία ότι τα νέα μέτρα αναδιαμορφώνουν το επάγγελμά μας ριζικά. Κάποιοι συνάδελφοι δηλώνουν ότι θα αφήσουν τη χώρα και θα μεταβούν σε δικηγορικούς συλλόγους άλλων χωρών. Αλλοι σκέπτονται πρόωρη συνταξιοδότηση και παράλληλα άσκηση συμβουλευτικής δικηγορίας. Αλλοι πάλι ευθέως δηλώνουν ότι θα αφήσουν το ΔΣΑ θα παραιτηθούν δηλαδή και θα ασκήσουν “δικηγορία” χωρίς να παρίστανται σε δικαστήρια. Οι νεώτεροι μπαρκάρουν σ’άλλη γη σ’άλλα μέρη και οι πρεσβύτεροι ή κάποιοι εξ αυτών (επί τέλους) θα διαβούνε προς την συνταξιοδότηση. Οι δικηγορικές εταιρίες πάλι το ξανασκέπτονται: είναι δυνατό να φορτωθούν “τόσα ταμεία” στην πλάτη? αλλά και οι εργαζόμενοι δικηγόροι σε αυτές είναι δυνατό να πληρώνουν για το ταμείο σε περίπτωση που δεν το πληρώνει η εταιρία, ποσά μεγαλύτερα των όσων κερδίζουν?

Η αποχή ευτυχώς άνοιξε δυναμικά όπως αξίωνε το προηγούμενο μνημόνιο και ξαναέκλεισε προς διαφορετική κατεύθυνση με τούτο δω το τελευταίο.

Το επάγγελμα του δικηγόρου δεν ήταν πάντα το ίδιο όπως σήμερα. Αλλους καιρούς οι εξετάσεις για το Σύλλογο με κλειστό αριθμό σήμαινε ότι ήταν προνόμιο να επιτύχεις την είσοδο στο συγκεκριμένο σώμα. Μετά έγινε τόπος κοινός για κάθε πτυχιούχο νομικής. Επίσης το επάγγελμα αυτό δεν ήταν για τον καθένα. Ηθελε γνωριμίες, καταγωγή, σχέσεις, σπουδές… Γιατρός και δικηγόρος σήμαινε ας πούμε αστικό στάτους. Τούτα όλα έχουν αλλάξει. Η νέα ρύθμιση του ασφαλιστικού για τους νεώτερους σημαίνει να έχουν πλούσιους γονείς (και να είναι ως εκ τούτου καλά παιδιά και οι ίδιοι…), για τους μεσαίους να τα έχουν καταφέρει κάπως και για τους ηλικιωμένους να πάνε σπίτι τους αν η σύνταξη τους το επιτρέπει, αλλιώς να μείνουν νέοι για πάντα.

Το επάγγελμα του δικηγόρου προσδιορίσθηκε από τη βούληση ένταξης σε μισθωτή σχέση εδώ και περισσότερο από είκοσι χρόνια τώρα είτε με πάγιες, είτε με διορισμούς, είτε με αμειβόμενες υπηρεσίες σε εταιρίες ή μεγάλα σχήματα. Ισως η μισθωτή δικηγορία να επιβραβεύεται ως επιλογή αυτή την ώρα. Οχι όμως η συνεργασία με εταιρίες ή ομάδες δικηγόρων καθώς τα ταμεία θα είναι δυσβάστακτα, ιδίως αν οι εργαζόμενοι είναι ευάριθμοι.

Οπως και νάχει το υπαρξιακό μας καθεστώς είναι προς συζήτηση και ανα-προσδιορισμό. Το ίδιο άλλωστε συμβαίνει και στα άλλα νομικά επαγγέλματα. Οι συμβολαιογράφοι με το καθεστώς των ακινήτων αναρωτιούνται για το μέλλον τους, οι δικαστές με τα μισθολογικά τους και τα γενικότερα προβλήματα της δικαιοσύνης αιφνιδιάζονται για άλλη μια φορά.

Προσωπικά δεν θεωρώ ότι το προηγούμενο και νυν ισχύον καθεστώς ήταν το άριστο. Αντίθετα η πραγματικότητα ήταν γεμάτη υποσχέσεις και λίγη ανταπόδωση. Το επάγγελμα στη διάθεση του καθενός όμως χωρίς εργασία και αντικείμενο, χωρίς σεβασμό. Η μεγαλύτερη ίσως απάτη στο νεοέλληνα που άφησε τα χωράφια ήταν να γίνει δικηγόρος ή γιατρός. Η απάτη που πληρώθηκε πανάκριβα από τις οικογένειες σε φροντιστήρια και σπουδές για ένα όραμα αστικοποίησης. Πόσους αλήθεια δεν ακούω τον τελευταίο καιρό να μελετούν τη διαμεσολάβηση ώστε να βρουν την τύχη τους? πόσοι ακόμη δεν πιστεύουν σε μεγάλες ηλικίες πλέον σε υποσχέσεις και ελπίδες?

Θα ήθελα πραγματικά να δω ποιά διέξοδο προσφέρει το νέο ασφαλιστικό στα παιδιά που πέτυχαν στις πανελλαδικές και φιγουράρουν ως οι πρώτοι των πρώτων. Αλλά και στα άλλα που οι γονείς έσπευσαν να στείλουν σ’αλλη γη σ’αλλα μέρη για να τους … κοστίσει λιγότερο (όπως λένε πολλοί γνωστοί μου). Αλλά η ελπίδα πεθαίνει τελευταία. Και το ψέμμα είναι εθιστικό.

Ας είναι το τέλος της αποχής να σημάνει την αρχή της ώριμης σκέψης για το “δικηγόρο που θα γίνουμε” εφόσον έχουμε το κουράγιο να αναλάβουμε το κόστος.

η διοικητική ολομέλεια του ΣτΕ τοποθετείται!

Posted at 12:04h in Της ημέρας by Ελένη Τροβά

το ζήτημα της νομοθεσίας για τις δημόσιες συμβάσεις παραμένει σε εκκρεμότητα στη χώρα μας με συνεχείς προβληματισμούς, αντιπερισπασμούς και σχέδια, ενώ οι νέες οδηγίες είναι άμεσα εφαρμόσιμες πλέον. Ηδη η διοικητική Ολομέλεια του ΣτΕ προεξήγγειλε τη θέση της σε σχέση με το σχέδιο νόμου που επρόκειτο να κατατεθεί στη Βουλή για ψήφιση δημιουργώντας μία ακόμη Ανεξάρτητη Αρχή. Είναι γνωστό ότι και η ΕΑΔΗΣΥ έχει θέσει επί τάπητος το όλο ζήτημα αλλά και πολλοί νομικοί. Βεβαίως ο προβληματισμός έχει τυπικά αποκτήσει ιδιαίτερο χαρακτήρα καθώς οι δημόσιες συμβάσεις δεν άγονται πλέον και πολύ συχνά στα δικαστήρια (αν όχι διόλου) καθώς το ύψος του επιβληθέντος παραβόλου είναι τέτοιο που αποκλείει τις προσφυγές. Για τούτο βέβαια δεν υπάρχουν ιδιαίτερες συζητήσεις φοβάμαι. Οπως επίσης ιδιαίτερες συζητήσεις δεν υπάρχουν για το γεγονός ότι οι δίκες αυτές όπως τείνει να μας αναδείξει η Επιτροπή Ανταγωνισμού είναι για το θεαθήναι εφόσον τα αποτελέσματα των διαγωνισμών είναι προσυμφωνημένα εδώ και πολλά πολλά χρόνια. Εκτός και αν η Επιτροπή Ανταγωνισμού δεν έχει καταλάβει πολύ καλά το σύστημα…
Το όλο θέμα συνοψίζεται ως εξής:
Η κυβέρνηση προσπάθησε να αλλάξει το θεσμικό πλαίσιο για τα δημόσια έργα και τις δημόσιες συμβάσεις με σκοπό την «απλούστευση των διαδικασιών». Η ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας έκρινε αυτές τις ρυθμίσεις άσκοπες και αντισυνταγματικές. Η κυβέρνηση σχεδίαζε να μεταβιβάσει την αρμοδιότητα επίλυσης θεμάτων για τις δημόσιες συμβάσεις, από το ΣτΕ σε… «ανεξάρτητη Διοικητική Αρχή», με στόχο την «αποσυμφόρηση των δικαστηρίων».
Η συγκεκριμένη Διοικητική Αρχή  θα απαρτιζόταν από 31 άτομα και θα επέλυε προδικαστικά θέματα που ανακύπτουν κατά τη διαδικασία σύναψης δημοσίων συμβάσεων, τα οποία με την ισχύουσα νομοθεσία επιλύονται από το ΣτΕ με την εξαιρετικά σύντομη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων.
Το ΣτΕ έκρινε ότι η 31μελής αρχή, αντί να επιταχύνει την επίλυση θεμάτων, θα δημιουργούσε καθυστερήσεις και επιπλοκές. Επιπλέον, θα οδηγούσε και σε φαινόμενα αρνησιδικίας.
Από την διοικητική ολομέλεια του ΣτΕ προβλήθηκαν και επιχειρήματα αντισυνταγματικότητας σχετικά με την επίλυση διαφορών από διοικητική αρχή και όχι από τα δικαστήρια. Άλλωστε, η προτεινόμενη διάταξη για τη διοικητική αρχή και την αρμοδιότητά της να αναλάβει αντί του ΣτΕ την επίλυση των διαφορών ουσιαστικά θα οδηγούσε και πάλι στο δικαστήριο άλυτεςτις διαφορές και έπειτα από μεγάλο χρονικό διάστημα.
Παράλληλα, προβληματική κρίθηκε και η διάταξη που θα ανέθετε στο ΣτΕ μεγάλο μέρος διαφορών οι οποίες προκύπτουν από δημόσιες συμβάσεις και έως τώρα επιλύονται κυρίως από τα διοικητικά δικαστήρια…
Σημερινά δημοσιεύματα φέρουν τη διοικητική ολομέλεια του ΣτΕ να τοποθετείται επί σχεδίου νόμου σε σχέση με το οποίο η Ιωάννα Μάνδρου μας λέει στην Καθημερινή:

ΠΟΛΙΤΙΚΗ 12:37

«Φρένο» από ΣτΕ σε ρυθμίσεις για δημόσιες συμβάσεις

ΙΩΑΝΝΑ ΜΑΝΔΡΟΥ

ΕΤΙΚΕΤΕΣ:

Στο Συμβούλιο της Επικρατείας προσέκρουσαν ρυθμίσεις που επρόκειτο να προωθήσει η κυβέρνηση για να αλλάξει την ισχύουσα νομοθεσία για τα δημόσια έργα και τις δημόσιες συμβάσεις. Η Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου, σύμφωνα με πληροφορίες της «Κ», αποφάνθηκε κατά πλειοψηφία ότι οι προωθούμενες ρυθμίσεις είναι άσκοπες και αντισυνταγματικές και μπλόκαρε επί της ουσίας την προώθησή τους. Η απόφαση της Ολομέλειας ελήφθη στο πλαίσιο της δυνατότητας και της υποχρέωσης του Δικαστηρίου να γνωμοδοτεί για θέματα που αφορούν τη μεταφορά από το δικαστήριο αρμοδιοτήτων του, αλλά και θεμάτων που σχετίζονται με τη δικαστική προστασία. Στην προκειμένη περίπτωση η κυβέρνηση, σύμφωνα με πληροφορίες, είχε μεταξύ άλλων έτοιμες διατάξεις για τροποποίηση του νόμου 3886 του 2010 που καθορίζει θέματα σχετικά με τις δημόσιες συμβάσεις και τη δικαστική εκκαθάριση σύντομα και γρήγορα αμφισβητήσεων που προκύπτουν από αυτές.

Ειδικότερα, μεταξύ των άλλων ρυθμίσεων, είχε περιληφθεί και διάταξη που μεταβίβαζε από το ΣτΕ την αρμοδιότητα επίλυσης με ασφαλιστικά μέτρα θεμάτων για τις δημόσιες συμβάσεις σε διοικητική αρχή, η οποία επρόκειτο να συγκροτηθεί. Η εν λόγω Αρχή θα απαρτιζόταν από συνολικά 31 άτομα και αρμοδιότητα θα είχε την επίλυση προδικαστικών θεμάτων που ανακύπτουν κατά τη διαδικασία σύναψης δημοσίων συμβάσεων και ώς τώρα –με την ισχύουσα νομοθεσία– επιλύονται από το ΣτΕ με την ειδική –και εξαιρετικά σύντομη– διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων.

Ενόψει της κατάθεσης των ρυθμίσεων στη Βουλή, σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες, ο πρόεδρος του ΣτΕ, Ν. Σακελλαρίου, συγκάλεσε για να γνωμοδοτήσει περί της συνταγματικότητάς τους ή μη, τη Διοικητική Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου. Μετά εξαντλητική συζήτηση, η πλειοψηφία των ανωτάτων δικαστικών λειτουργών που μετείχε στην Ολομέλεια, απεφάνθη ότι οι ρυθμίσεις αυτές είναι κυρίως άσκοπες και αντισυνταγματικές.

Σε αναλυτικό πρακτικό που έχει συνταχθεί, αναφέρονται συγκεκριμένα επιχειρήματα για το άσκοπο των ρυθμίσεων αυτών και παράλληλα θεμελιώνεται γιατί πέραν των άλλων είναι και αντισυνταγματικές. Ειδικότερα, όπως αποφάσισε η πλειοψηφία της Ολομέλειας του ΣτΕ, η διοικητική αρχή, που επρόκειτο κατά το σχέδιο της κυβέρνησης να αναλάβει στο εξής να επιταχύνει τη σύναψη των δημοσίων συμβάσεων, μόνον προβλήματα θα δημιουργήσει. Η προτεινόμενη διαδικασία κρίθηκε αναποτελεσματική, καθώς αντί να επιταχύνει την επίλυση θεμάτων για τις δημόσιες συμβάσεις, θα δημιουργήσει και καθυστερήσεις και επιπλοκές. Επιπλέον, θα οδηγούσε και σε φαινόμενα αρνησιδικίας, ενώ προβάλλονται και επιχειρήματα αντισυνταγματικότητας σχετικά με τη επίλυση διαφορών από διοικητική αρχή και όχι από τα δικαστήρια. Αλλωστε, όπως αναφέρεται στο πρακτικό, η προτεινόμενη διάταξη για τη διοικητική αρχή και την αρμοδιότητά της να αναλάβει αντί του ΣτΕ την επίλυση των διαφορών, ουσιαστικά θα οδηγούσε και πάλι στο δικαστήριο, άλυτες τις διαφορές και έπειτα από μεγάλο χρονικό διάστημα.

Επίσης, προβληματική κρίθηκε και η διάταξη που θα ανέθετε στο εξής στο ΣτΕ μεγάλο μέρος διαφορών που προκύπτουν από δημόσιες συμβάσεις και ώς τώρα υπάγονται και επιλύονται από τα Διοικητικά Δικαστήρια και μόνον κατ’ εξαίρεση, για συμβάσεις πάνω από 15 εκατ. ευρώ, φθάνουν στο Συμβούλιο. Οι λόγοι που και η εν λόγω ρύθμιση κρίθηκε ότι θα παράξει περισσότερα προβλήματα –άρα άσκοπη– είναι προφανείς. Στο Ανώτατο Δικαστήριο θα έφθαναν αδιακρίτως σοβαρότητας εκατοντάδες υποθέσεις που χρήζουν γρήγορης εκδίκασης και οι καθυστερήσεις θα ήταν δεδομένες.

Ενδεικτικές για τις προτεινόμενες ρυθμίσεις είναι οι περικοπές από τη γνωμοδότηση - απόφαση της Διοικητικής Ολομέλειας του ΣτΕ.

«Οι εκτιμήσεις αυτές του νομοθέτη δεν τεκμηριώνονται επαρκώς. Πρέπει δε να συνεκτιμηθεί και το γεγονός ότι το προτεινόμενο, πολύπλοκο σύστημα μπορεί να οδηγεί και σε αδυναμία σύναψης της σύμβασης. Τέλος, η εμπιστοσύνη προς το νέο όργανο δεν είναι δεδομένη, αλλά αποτελεί το ζητούμενο, το οποίο κάθε άλλο παρά αυτονόητο είναι, όπως έχει αποδείξει η πράξη σε άλλες περιπτώσεις (λ.χ. η μέχρι σήμερα λειτουργία της διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών του υπουργείου Οικονομικών). Περαιτέρω, η εκτίμηση του υπό εξέταση σχεδίου νόμου για την αποσυμφόρηση των δικαστηρίων δεν τεκμηριώνεται με την παράθεση συγκεκριμένων στοιχείων ούτε ευρίσκει έρεισμα στις προτεινόμενες ρυθμίσεις. Πέραν των ανωτέρω, ο περιορισμός του Δικαστηρίου, όταν αυτό επιλαμβάνεται αιτήσεων αναστολής εκτέλεσης των αποφάσεων της ΑΕΠΠ, στην εκτίμηση του ανεπανόρθωτου ή του δυσχερώς επανορθώσιμου της βλάβης των αιτούντων (η οποία, άλλωστε, είναι κατά κανόνα οικονομική) και της πρόδηλης βασιμότητας των προβαλλομένων λόγων ακυρώσεως, κατά τα προβλεπόμενα στις γενικές διατάξεις του άρθρου 52 του Π.Δ/τος 18/1989, καθιστά την προσωρινή προστασία ενώπιόν του αναποτελεσματική».

Έντυπη

Επίδοση Τιμητικού Τόμου στον Κώστα Μενουδάκο

06 Jun Επίδοση Τιμητικού Τόμου στον Κώστα Μενουδάκο

Posted at 16:45h in Κοινωνικά - Συνέδρια by Ελένη Τροβά

Λάβαμε και προωθούμε με ιδιαίτερη χαρά αφού η συγκεκριμένη πρωτοβουλία προέρχεται από την Ελληνική Εταιρία Δικαίου του Περιβάλλοντος και τις Εκδόσεις Σάκκουλα και αφορά έναν σπουδαίο νομικό τον Κώστα Μενουδάκο που για πολλούς είναι πριν από όλα φίλος.
Για τον Κώστα το Μενουδάκο λοιπόν ένας Τιμητικός Τόμος που θα του θυμίζει πόσοι τον σέβονται και τον αγαπούν συχνότερα!
Υποθέτω καλοδεχούμενοι είναι και μη μέλη της Εταιρίας Δικαίου Περιβάλλοντος.
Aγαπητά μέλη της Εταιρείας
Σας αποστέλλουμε συνημμένη την πρόσκληση για την εκδήλωση παρουσίασης του τιμητικού τόμου του επ. Προέδρου του ΣτΕ κ. Κων/νου Μενουδάκου, που διοργανώνουν η Ελλληνική Εταιρεία Δικαίου του Περιβάλλοντος και οι Εκδόσεις Σάκκουλα (Αθήνα-Θεσσαλονίκη) η οποία θα πραγματοποιηθεί την Tετάρτη 15 Ιουνίου 2016 και ώρα 19.00 στο αμφιθέατρο του Γαλλικού Ινστιτούτου.
Η παρουσία σας θα μας τιμήσει ιδιαίτερα.
Με τιμή
Κατερίνα Σακελλαροπούλου Πρόεδρος του ΔΣ της ΕΕΔΠ
Βασιλική Καραγεώργου, Γενική Γραμματέας του ΔΣ της ΕΕ

το ευρωπαϊκό δικαστήριο σε εφαρμογή app

Posted at 16:19h in Cyber-Law by Ελένη Τροβά

 

Τον τελευταίο μήνα μια ενδιαφέρουσα εξέλιξη αποδεικνύει ότι η δικαιοσύνη συχνά παρακολουθεί την τεχνολογία. Το ΔΕΕ δημιούργησε μια εφαρμογή για τηλέφωνα και παντ που επιτρέπουν την πρόσβαση στη νομολογία και τα νέα του δικαστηρίου μέσω Apple και  Android.
Η εφαρμογή υπάρχει σε 23 γλώσσες και επιτρέπει την πρόσβαση στη νομολογία, το ημερολόγιο του δικαστηρίου και τις δικασίμους και στα κυριώτερα δικαστικά νέα.
Με την εντολή ψάξε βρίσκεις τη νομολογία όπως και στην ιστοσελίδα του δικαστηρίου.
Αρκετοί σχολιαστές βρίσκουν την εφαρμογή κάπως πρωτόγονη και παραπονούνται ότι οφείλει να βελτιωθεί, αναμένοντας την επόμενη έκδοση πριν ακόμη η πρώτη γίνει γνωστή.
Εμείς καλωσορίζουμε την προσπάθεια και ευχόμαστε η τεχνολογία να διευκολύνει το έργο μας.
Την εφαρμογή μπορεί κανείς να βρει με το όνομα CVURIA (προσοχή στο V) στα applestore ή στη google

Οργανισμός Προώθησης Εναλλακτικών Μεθόδων Επίλυσης Διαφορών

02 Jun Οργανισμός Προώθησης Εναλλακτικών Μεθόδων Επίλυσης Διαφορών

Posted at 13:46h in Ο φιλοξενούμενος by Ελένη Τροβά

Σύγχρονες εξωδικαστικές μεθόδους διευθέτησης διαφορών θα εφαρμόζει ο νεοσύστατος Οργανισμός Προώθησης Εναλλακτικών Μεθόδων Επίλυσης Διαφορών (Ο.Π.Ε.Μ.Ε.Δ.), που δημιουργήθηκε στα τέλη του 2015 για να συμβάλει αποφασιστικά στη διάδοση και εμπέδωση της διαμεσολάβησης στην Ελλάδα.
Βασικό ατού του νέου Οργανισμού, επικεφαλής του οποίου είναι ο Επίτιμος Πρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας και πρώην πρωθυπουργός, Παναγιώτης Πικραμμένος, είναι η συμμετοχή σε αυτόν 15 κορυφαίων φορέων της χώρας.
Η ανακοίνωση του ΟΠΕΜΕΔ:
«Με βασικό χαρακτηριστικό και στρατηγικό πλεονέκτημα τη συμμετοχή όλων των Κοινωνικών Εταίρων και των σημαντικότερων Θεσμικών Εκπροσώπων της οικονομικής ζωής, της Αυτοδιοίκησης και της Επιστημονικής Κοινότητας, ο Οργανισμός Προώθησης Εναλλακτικών Μεθόδων Επίλυσης Διαφορών (Ο.Π.Ε.Μ.Ε.Δ.) δημιουργήθηκε στα τέλη του 2015 για να συμβάλει αποφασιστικά στη διάδοση και εμπέδωση της Διαμεσολάβησης στην Ελλάδα.
Αναγνωρίζοντας τη δυναμική και τις προοπτικές που παρουσιάζει στη χώρα μας η εναλλακτική επίλυση των διαφορών, 15 από τους σπουδαιότερους και πλέον δραστήριους Φορείς συνέταξαν τις δυνάμεις τους:
ΣΕΒ σύνδεσμος επιχειρήσεων και βιομηχανιών (ΣΕΒ)
Ελληνική Συνομοσπονδία Εμπορίου & Επιχειρηματικότητας (ΕΣΕΕ)
Γενική Συνομοσπονδία Επαγγελματιών Βιοτεχνών Εμπόρων Ελλάδας (ΓΣΕΒΕΕ)
Σύνδεσμος Ελληνικών Τουριστικών Επιχειρήσεων (ΣΕΤΕ)
Γενική Συνομοσπονδία Εργατών Ελλάδας (ΓΣΕΕ)
Βιοτεχνικό Επιμελητήριο Αθηνών (ΒΕΑ)
Κεντρική Ένωση Δήμων Ελλάδος (ΚΕΔΕ)
Δικηγορικός Σύλλογος Αθηνών (ΔΣΑ)
Ιατρικός Σύλλογος Αθηνών (ΙΣΑ)
Τεχνικό Επιμελητήριο Ελλάδος (ΤΕΕ)
Ελληνική Ένωση Τραπεζών (ΕΕΤ)
Ένωση Ασφαλιστικών Εταιριών Ελλάδος (ΕΑΕΕ)
Ελληνική Εταιρεία Διοικήσεως Επιχειρήσεων (εεδε)
Ένωση Εταιρειών Διαφήμισης και Επικοινωνίας (ΕΕΔΕ)
Εθνική Ελληνική Επιτροπή του Διεθνούς Εμπορικού Επιμελητηρίου (ICC Hellas)
Κεντρικός στόχος του πρωτοπόρου αυτού εγχειρήματος είναι η οργανωμένη προώθηση της Διαμεσολάβησης, καθώς και όλων των υπόλοιπων εναλλακτικών μεθόδων επίλυσης των διαφορών στην Ελλάδα. Μέσα από μια ευρεία δέσμη σύγχρονων δράσεων προβολής και ευρείας προώθησης, ο Οργανισμός φιλοδοξεί να καταστήσει τη Διαμεσολάβηση «χειροπιαστή» πραγματικότητα για κάθε πολίτη και επιχείρηση στην Ελλάδα. Με στοχευμένα μηνύματα, διαδραστικά σεμινάρια και χρήση των νέων τεχνολογιών, η Κοινωνία έρχεται σε άμεση και συνεχή επαφή με τις σύγχρονες εξωδικαστικές μεθόδους διευθέτησης των διαφορών, τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τους, τα πλεονεκτήματά τους και την προστιθέμενη αξία που μπορούν να προσφέρουν στην κοινωνική και οικονομική ζωή. Ο Οργανισμός εξ’ άλλου φιλοδοξεί να δημιουργήσει συνέργειες με πλήθος Φορέων και Αρχών, διαδραματίζοντας ενεργό ρόλο στη μελέτη και διαμόρφωση του αναγκαίου κανονιστικού πλαισίου και της στέρεης βάσης για την εμπέδωση της Διαμεσολάβησης στην Ελλάδα.
Όραμα και έμπνευση για τη νέα προσπάθεια αποτελεί η ανάγκη της Ελληνικής Κοινωνίας και Οικονομίας για ένα νέο, σύγχρονο σύστημα επίλυσης των διαφορών, καθώς και για μια σταδιακή αλλαγή κουλτούρας στον τρόπο που αντιμετωπίζονται οι “συγκρούσεις” σε κάθε πεδίο της κοινωνικής συμβίωσης και της οικονομικής δραστηριότητας (οικογένεια, εμπόριο, σχολείο, εργασία, αθλητισμός κ.α.).
Με το βλέμμα στο μέλλον και γνώμονα την εξυπηρέτηση των σύγχρονων αναγκών του πολίτη και της επιχείρησης, η Κοινωνία, η Οικονομία, η Αυτοδιοίκηση και η Επιστημονική Κοινότητα βγαίνουν μπροστά και διεκδικούν μια γενναία και αναγκαία αλλαγή νοοτροπίας στην επίλυση των διαφορών στην Ελλάδα».
Εντάχθηκαν εξάλλου  o Σύνδεσμος Βιομηχανιών Βορείου Ελλάδος, το Οικονομικό Επιμελητήριο της Ελλάδας, ο Σύνδεσμος Δικηγορικών Εταιρειών Ελλάδος, ο Δικηγορικός Σύλλογος Θεσσαλονίκης και ο Συμβολαιογραφικός Σύλλογος Εφετείων Αθηνών – Πειραιώς
Συνεχώς  διευρύνεται ο κύκλος των παραγωγικών, οικονομικών και επιστημονικών φορέων που εντάσσονται στον Οργανισμό Προώθησης Εναλλακτικών Μεθόδων Επίλυσης Διαφορών (Ο.Π.Ε.Μ.Ε.Δ.), καθώς 5 ακόμη φορείς εντάχθηκαν στην δύναμή του, ανεβάζοντας έτσι τον  συνολικό αριθμό στους 19, ενώ παράλληλα είναι ήδη τον «αέρα» η διαδικτυακή  πύλη  www.opemed.gr, αλλά και η  κοινωνική  δικτύωση  (Facebook, Twitter, YouTube, LinkedIn) του Οργανισμού, που καθιστούν προσιτό στο ευρύ κοινό τις παροχές του στον πολίτη.
Τώρα οι πέντε νέοι φορείς που εντάχθηκαν στον Ο.Π.Ε.Μ.Ε.Δ. είναι o Σύνδεσμος Βιομηχανιών Βορείου Ελλάδος, το Οικονομικό Επιμελητήριο της Ελλάδας, ο Δικηγορικός Σύλλογος Θεσσαλονίκης, o Σύνδεσμος Δικηγορικών Εταιρειών Ελλάδος, και ο Συμβολαιογραφικός Σύλλογος Εφετείων Αθηνών – Πειραιώς – Αιγαίου και Δωδεκανήσου.
Τα πέντε νέα αυτά μέλη του Ο.Π.Ε.Μ.Ε.Δ που θα συνεργαστούν με τους υπόλοιπους 14 θεσμικούς εκπροσώπους της οικονομικής και της επιστημονικής ζωής του τόπου για να συμβάλλουν αποτελεσματικά στο σύστημα επίλυσης των διαφορών.
Με αφορμή την ένταξη των νέων πέντε  φορέων στον οργανισμό ο πρόεδρος Ο.Π.Ε.Μ.Ε.Δ. και πρώην υπηρεσιακός Πρωθυπουργός Παναγιώτης  Πικραμμένος, δήλωσε: «Σήμερα είναι μία πολύ σημαντική και αισιόδοξη ημέρα για τον Ο.Π.Ε.Μ.Ε.Δ., καθώς, μόλις λίγους μήνες μετά την επίσημη ίδρυσή του, ο Οργανισμός κιόλας διευρύνεται. Υποδεχόμαστε σήμερα πέντε νέα μέλη με ιδιαίτερη συλλογική ταυτότητα και αντιπροσωπευτική ισχύ. Προσδοκώ και εύχομαι αυτή η αριθμητική διεύρυνση του Οργανισμού να έχει και τα ανάλογα ποιοτικά αποτελέσματα. Να προσδώσει στο όλο εγχείρημα ακόμη μεγαλύτερη δυναμική και να συμβάλει στην ενεργό διάδοση των μεθόδων εναλλακτικής επίλυσης διαφορών στην Ελλάδα. Η διαμεσολάβηση πρέπει να περάσει πλέον στα χέρια των εταίρων του Ο.Π.Ε.Μ.Ε.Δ.».
Την  ίδια στιγμή οι πρόεδροι των νέων φορέων που εντάχθηκαν στον  Ο.Π.Ε.Μ.Ε.Δ., προέβησαν στις εξής δηλώσεις:
Ιωάννης Δρυλλεράκης, Πρόεδρος Συνδέσμου Δικηγορικών Εταιρειών Ελλάδος: «Η διαμεσολάβηση, η διαιτησία και κάθε άλλη μέθοδος εξωδικαστικής διευθέτησης των διαφορών συνιστούν ένα νέο, ταχέως αναπτυσσόμενο πεδίο επιστημονικής και επαγγελματικής ενασχόλησης. Πέραν της προφανούς κοινωνικής και οικονομικής σημασίας τους, οι μέθοδοι αυτές αποτελούν πλέον διεθνώς ένα νέο, δυναμικό και προνομιακό τρόπο άσκησης δικηγορίας παροχής υπηρεσιών νομικής υποστήριξης. Με αυτά τα δεδομένα, η συμμετοχή του Συνδέσμου μας στον Ο.Π.Ε.Μ.Ε.Δ. θα πρέπει να θεωρείται ως η έμπρακτη δέσμευση των ελληνικών δικηγορικών εταιρειών για την αποτελεσματική διάδοση και την κατάλληλη αξιοποίηση των μεθόδων της “εναλλακτικής Δικαιοσύνης” στη χώρα μας».

Αθανάσιος Σαββάκης, Πρόεδρος Συνδέσμου Βιομηχανιών Βορείου Ελλάδας: «Ο Σύνδεσμος Βιομηχανιών Βορείου Ελλάδος (Σ.Β.Β.Ε.) πιστεύοντας στο θεσμό της προώθησης των «Εναλλακτικών Μεθόδων Επίλυσης Διαφορών» θεώρησε αυτονόητη υποχρέωσή του τη συμμετοχή του στο εταιρικό σχήμα του Ο.Π.Ε.Μ.Ε.Δ. Άλλωστε, η πίστη του φορέα μας στο συγκεκριμένο θεσμό έχει εκφρασθεί διαχρονικά, με τις πρωτοβουλίες που ανέλαβε ο Σ.Β.Β.Ε. ακόμα και στο πρόσφατο παρελθόν, για την προώθηση του συγκεκριμένου θεσμού και τη διάδοση της συγκεκριμένης πρακτικής μεταξύ των μελών του. Πλέον ο Σ.Β.Β.Ε., ως συμμετέχων στο εταιρικό σχήμα, θα εντατικοποιήσει τις προσπάθειές του για τη διάδοση του θεσμού στη Βόρεια Ελλάδα, και μάλιστα με γνώμονα και στην κατεύθυνση της εξασφάλισης της κοινωνικής συνοχής και της επίλυσης εργατικών διαφορών με πνεύμα καλής θέλησης. Εύχομαι η έναρξη αυτής της συνεργασίας μεταξύ Σ.Β.Β.Ε. και Ο.Π.Ε.Μ.Ε.Δ. να συμβάλλει πραγματικά στην εκπλήρωση των στόχων του Οργανισμού και της σημαντικής του αποστολής και να είναι επωφελής για εργοδότες και εργαζόμενους».

Κωνσταντίνος Κόλλιας, Πρόεδρος Οικονομικού Επιμελητηρίου Ελλάδος: «Είναι ιδιαίτερη χαρά και τιμή για εμάς η ένταξη του Οικονομικού Επιμελητηρίου Ελλάδος στο εταιρικό σχήμα της θεσμικής συμμαχίας, του Οργανισμού Προώθησης Εναλλακτικών Μεθόδων Επίλυσης Διαφορών. Από πλευράς μας, δεσμευόμαστε για το αυτονόητο, ότι δηλαδή θα κάνουμε το καλύτερο δυνατό, ώστε να συμβάλλουμε στην ακόμα αποτελεσματικότερη λειτουργία του Ο.Π.Ε.Μ.Ε.Δ., στον τομέα της διαμεσολάβησης, με γνώμονα πάντα τη διευκόλυνση πολιτών και επιχειρήσεων στην επίλυση των μεταξύ τους διαφορών, με το χαμηλότερο δυνατό κόστος και στο συντομότερο δυνατό χρονικό διάστημα».

Γεώργιος  Ρούσκας, Πρόεδρος Συμβολαιογραφικού Συλλόγου Εφετείων Αθηνών – Πειραιώς – Αιγαίου και Δωδεκανήσου: «Θέλουμε να εκφράσουμε τη μεγάλη μας χαρά για τη συμμετοχή του επιστημονικού μας φορέα στον Ο.Π.Ε.Μ.Ε.Δ. και τη συλλογική προσπάθεια των μελών του. Οι Έλληνες συμβολαιογράφοι έχουμε εξ αρχής εκφράσει την εμπιστοσύνη μας στις εναλλακτικές μεθόδους επίλυσης των ιδιωτικών διαφορών στη χώρα μας. Στηρίξαμε και στηρίζουμε σταθερά τη διαμεσολάβηση και τη δικαστική μεσολάβηση. Αναγνωρίζοντας την ιδιαίτερη δυναμική και τα πολυσήμαντα οφέλη τους τόσο για τους πολίτες όσο και για την ίδια την Κοινωνία, έχουμε περιβάλει τους νέους θεσμούς με την εμπιστοσύνη μας και το επιστημονικό μας ενδιαφέρον. Ως εκ τούτου, η ενεργός συμμετοχή μας σε αυτόν τον Οργανισμό, από κοινού με πλήθος σημαντικών φορέων, βρίσκεται σε απόλυτη συνάφεια με τη μέχρι σήμερα θετική στάση μας απέναντι στην ιδέα της εναλλακτικής επίλυσης διαφορών και στην ανάγκη για επιτυχή εφαρμογή των σχετικών θεσμών στην Ελλάδα».
Νικόλαος Βαλεργάκης, Πρόεδρος Δικηγορικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης: «Ο Δικηγορικός Σύλλογος Θεσσαλονίκης αποφάσισε τη συμμετοχή του στον Οργανισμό Προώθησης Εναλλακτικών Μεθόδων Επίλυσης Διαφορών και να στηρίξει αυτή τη φιλόδοξη πρωτοβουλία, που στοχεύει στην προώθηση του θεσμού της Διαμεσολάβησης. Πιστεύουμε ότι το ομαδικό πνεύμα και η συλλογική προσπάθεια μπορούν να πετύχουν τη μεγιστοποίηση της προώθησης, προβολής και διάδοσης του θεσμού, ειδικά όταν αυτή προέρχεται από μία ισχυρή συμμαχία φορέων της χώρας. Ευχόμαστε καλή επιτυχία δίνοντας τη διαβεβαίωση ότι ο Δικηγορικός Σύλλογος Θεσσαλονίκης θα συμβάλει τα μέγιστα στην προσπάθεια αυτή».

Tags:

ΔΙΑΙΤΗΣΙΑ, ΔΙΑΜΕΣΟΛΑΒΗΣΗ, ΟΠΕΜΕΔ, ΠΙΚΡΑΜΜΕΝΟΣ